Spitfire modellen
Introductie
De Triumph Spitfire bestaat sinds 1962. De auto geniet nog steeds een enorme populariteit in verschillende landen op de wereld en is inmiddels uitgegroeid tot een echte ''klassieker''. Met zijn originele Engelse ''roadster look'' , zijn gemakkelijk te bereiken motorcompartiment, en de beschikbaarheid van goede, redelijk geprijsde onderdelen, is het een ideale auto voor mensen die een betaalbare open sportwagen zoeken. Dit artikel samen met het artikel Aankoop Informatie probeert de potentiële koper voldoende informatie te geven, zodat deze gemakkelijk kan beslissen wat voor een auto hij wilt. Ook geeft dit artikel de technische informatie die nodig is bij het kopen van een Spitfire. Eén ding moet van te voren worden benadrukt als je serieus overweegt een Spitfire te kopen, wordt dan eerst lid van de Triumph Spitfire Club. Op deze manier kun je de meetings bezoeken en zelf zien wat voor auto's er op de markt zijn. Je praat met leden en krijgt op die manier goed advies. Men zal je ook kunnen vertellen welke onderdelen-handelaren goed en goedkoop zijn en met welke je beter geen zaken kunt doen (dit alleen betaalt je snel een paar jaar contributie terug). De Triumph Spitfire Club, opgericht in 1982, is de enige Spitfire-club in Nederland. De vereniging biedt een twee-maandelijks clubblad, technisch advies en meetings in Nederland en in het buitenland.
Technische gegevens
MK I
Officieel bekend als Spitfire 4, vanwege de 4 cilinders. Dit model is geproduceerd van oktober 1962 tot en met december 1964. Bijzonder was het, dat het model standaard met schijfremmen werd geleverd, iets nieuws in die tijd uit de formule racerij. De motor was van de Herald met 63 bhp en kenmerkend was de motorkap die in zijn geheel geopend kon worden. In totaal zijn er 45.573 stuks van gebouwd. De motor heeft een inhoud van 1147 cc en kan een vermogen leveren van ± 63 PK. Onder gunstige condities heeft de MK1 een topsnelheid van ± 150 km per uur. Chassisnummers: FC 1 tot en met FC 44656. De links gestuurde auto's hebben een 'L' als achtervoegsel. Motornummers: vanaf FC 1
MK II
Van december 1964 tot en met januari 1967 zijn er 37.409 stuks van gebouwd. Motor inhoud is 1147 cc. Ten opzichte van de MK1 is het vermogen iets meer ± 67 PK. De topsnelheid is ca. 150 km per uur. Chassis nummers FC 50001 tot en met FC 88904: Motornummers vanaf FC 50001. De motor is gemakkelijk te herkennen door het uitlaatspruitstuk wat gemaakt is van stalen buizen (alle andere Spitfires hebben een gietijzeren spruitstuk). De MK II heeft ook een andere nokkenas en een waterverwarmd inlaatspruitstuk. Andere veranderingen waren tapijt (de MK I had rubberen matten), de metalen delen waren bedekt met vinyl en de auto had betere stoelen. Vanaf '64 konden klanten centre lockwheels, overdrive en hardtop als optie bij de auto bestellen.
MK III
Van januari 1967 tot en met december 1970 zijn er 65.320 exemplaren van dit type geproduceerd. Motor inhoud is 1296 cc (in de wandelgangen 1300 cc). Het vermogen is ca. 75 PK. Topsnelheid ± 160 km per uur. Chassis nrs: FD 1 tot en met FD 92803. Motornummers vanaf FD 1. Grootste veranderingen waren de 1300 cc motor, de andere hoger gemonteerde bumper, andere knipper- en stadslichten, grotere remklauwen, negatief geaard (eerdere Spitfires waren positief geaard). Ook had dit model een opvouwbare kap, terwijl bij de eerdere Spitfires de kap afgenomen en in de kofferbak meegenomen moest worden. De allerlaatste modellen hadden slaapstoelen.
MK IV
Van december 1970 tot en met december 1974 zijn er 70.021 stuks van gebouwd. Motor inhoud: 1296 cc. Vermogen 63 PK. Topsnelheid ±155 km per uur. Chassisnummers FH 3 tot en met FH 64995. Motornummers vanaf FH 1. De motorkap en de achterkant werden gerestyled. De achterpartij leek op die van de Triumph Stag. Het dashboard werd zodanig aangepast dat alle instrumenten voor de chauffeur zaten. Een belangrijke toevoeging ten opzichte van de voorgaande modellen waren de veiligheidsgordels en de gesynchroniseerde eerste versnelling. De belangrijkste wijziging was echter de achtervering. De swing axle ontwerp werd eindelijk vervangen door de achtervering van de Triumph Vitesse. De gelijkstroomdynamo werd vervangen door een wisselstroomdynamo. De zomerkap werd voorzien van een uitritsbare achterruit. In 1973 werden langere aandrijfassen (links - en rechts achter) gemonteerd. De wielen liggen nu achter minder diep in de wielkasten) en het dashboard veranderde van zwart kunststof in notenhout.
1500
Van december 1974 tot en met augustus 1980 zijn er 95.829 exemplaren van gebouwd. Motor inhoud: 1493 cc. Vermogen 71 PK. Topsnelheid ± 160 km per uur. Chassisnummer vanaf FH 75001. Motornummers vanaf FM 1. Grotere motor met 1 1/2" Su-carburateurs (In plaats van de eerder gemonteerde 1 1/4".) Verbeterde versnellingsbak vergelijkbaar met die van de Morris Marina. Bij auto's bestemd voor export (vanuit Engeland) werd een gescheiden remsysteem gemonteerd. Vanaf chassisnummer FH 130.000 was dit ook het geval voor de Engelse markt. Een ventilator met visco-koppeling werd gemonteerd om de gewone vaste fan te vervangen. Vanaf eind 1977 (vanaf chassisnummer FH 100.000) kreeg de 1500 andere stoelhoezen (half stof, half kunstleer) en werden TR 7 schakelaars aan de stuurkolom gemonteerd. Heel late modellen hadden geen sierringen in de velgen. De carburateurs werden uitgerust met groene plastic overloopslangetjes vanaf de vlotterkamers. Alle modellen waren verkrijgbaar met overdrive, spaakwielen en winterkap.
GT 6
De Triumph GT 6 is de grand touring versie van de Triumph Spitfire. Dit model kwam voor het eerst in 1966 op de markt. De oorspronkelijke 4 cilinder 1100 cc motor van de Spitfire was echter te klein om met dit model lange afstanden en hoge snelheden te kunnen rijden. De motor werd daarom samen met de versnellingsbak en differentieel vervangen door een 6 cilinder 2 liter uit de Triumph Vitesse. Hierdoor werden een aantal wijzigingen ter versteviging van het chassis noodzakelijk. Het belangrijkste uiterlijke verschil met de Triumph Spitfire is de gesloten koets en een verhoging in het midden van de motorkap. Lering getrokken uit de modellen GT 6 MK 1 en 2 kreeg de laatste versie van de GT 6 de GT 6 MK 3 een verbeterde aerodynamica, sterkere motor, ander achtervering en een uiterlijk vergelijkbaar met de Spitfire MK IV, waardoor de auto aanzienlijk beter presteerde dan de concurrent de MGB GT. Door de strenge emissie eisen in de VS moest het motorvermogen echter sterk worden gereduceerd. Daardoor werd dit model daar helaas geen succes met navenant lage verkoopaantallen. Aangezien bijna driekwart van alle GT6-en naar het buitenland werden geëxporteerd en een groot deel daarvan naar de VS, besloot Triumph de productie te beëindigen. De laatste GT6 MKIII is eind 1973 uit de fabriek gerold. In totaal zijn er in een periode van 8 jaar een kleine 40.000 Triumph GT6 auto’s geproduceerd.
