Een paar weken geleden genoot ik van een ritje met de Spitfire. Toen na het optrekken bij een VKL hij bijna niet vooruit te banden was en de motor zeer onregelmatig liep. Via kleine binnenweggetjes ben ik thuis gekomen.  Via Facebook het probleem uitgelegd en daarna kwamen er diverse tips binnen. De opdracht was eigenlijk simpel : begin bij de basis. Kleppen stellen, ontstekingstijdstip en contactpunten. Dat laatste kon niet omdat er een elektronisch ontstekingssetje van Marco Pieterse in zat. Die er uit en contactpunten er in. Nog steeds liep de motor slecht of helemaal niet. Dan carburateurs er af. De vlotterkamers onderzoeken. Zat iets van vuil onderin. Schoon gemaakt. Het hele benzine systeem doorgeblazen. Geen verstopping. Alles weer gemonteerd. Starten. Weer het zelfde. Daarna plotseling helemaal geen vonkje meer. Zoekt en gij zult vinden. Geen vonk vanaf de bobine zelfs. Toen ontdekt ik dat de binnenste aansluitdraad van de verdelerkap erg zwart geblakerd was en in get gat zag het er eg verbrand uit,. De reserve verdelerkap en draad er op. Nog steeds een slecht startende spit. Lang doorstarten mondde uit op kleddernatte bougies. Verzopen. Uit eindelijk de Spit op een trailer naar Olst, waar een paar dagen later het technisch sleutelweekend zou zijn (vandaag 22 april 2017). Na de koffie en de cake aan de slag samen met TAC Marco Pieterse. In het begin was er dan weer wel en dan weer geen vonk. Marco heeft toen een bougieplug gemonteerd en toen kon je makkelijker zien of de vonk goed was. Dat ding is van doorzichtig glas. De vonk was inderdaad zeer onregelmatig en viel soms helemaal even weg. Na diverse metingen en ook andere condensatoren geprobeerd te hebben werd besloten de elektronische ontsteking (die er dus ook in zat toen het gedoe begon) er weer terug in te monteren,